تجربه هندسه ورزی، مانند انجام دادن هندسه روی یک زمین محکم و مشخص است، زیر پای آدم محکم است و به این محکم بودن آنقدر عادت کرده که حتی متوجه آن نیست! در واقع متوجه نیستیم که هندسه دارد روی مفهوم میدان استوار می شود و روی دو میدان مشخص حقیقی و مختلط. اگر زیر پایش را بکشیم و هندسه را با تجربه ای از معلق بودن در فضا انجام دهیم، هندسه ورزی ما می شود هندسه جبری، با چالش حیاتی از تعادل و زندگی معلق!
دیدگاهتان را بنویسید